WUNSTORF

Provinzial-Heil- und Pflegeanstalt Wunstorf (założony w 1930 r.) powstał na bazie różnych poprzednich instytucji: szpitala wojskowego (od 1757 r.), koszar (od 1787 r.), więzienia (od 1880 r.) oraz »Landesarmenanstalt« (od 1908 r.). Przyjmowano tu robotników najemnych, bezdomnych, osoby uzależnione i samotnych rodziców. Po pierwszej wojnie światowej dołączyli do nich chorzy psychicznie i osoby niepełnosprawne. W 1927 roku w Wunstorfie przebywało już 600 chorych, którymi opiekowało się dwóch lekarzy i około 100 pracowników służby zdrowia.
W czasach nazizmu zakład leczniczy i opiekuńczy w Wunstorfie otrzymał specjalne zadanie, jakim było gromadzenie chorych pochodzenia żydowskiego z innych zakładów. Od 1938 r. chorzy pochodzenia żydowskiego i nieżydowskiego byli rozdzielani ze względów antysemickich. We wrześniu 1940 roku Wunstorf stał się »punktem zbiorczym« dla chorych Żydów z prowincji Hanower, Nadrenii Północnej-Westfalii, Bremy i Oldenburga. 27 września 1940 roku 158 chorych Żydów z 25 zakładów zostało przeniesionych z Wunstorfu do ośrodka zagłady w Brandenburgu i zamordowanych.

Pół roku później, wiosną 1941 roku, 212 chorych z Wunstorf zostało przeniesionych przez ośrodki przejściowe w Idstein, Scheuern i Eichberg do ośrodka zagłady w Hadamar i zamordowanych. 1 września 1941 roku szpital psychiatryczny w Wunstorf zakończył działalność, a nieliczni pozostali chorzy zostali przeniesieni do Hildesheim i Lüneburga. Budynki były nadal wykorzystywane jako prowincjonalny dom młodzieżowy w Wunstorfie. Znajdowali się w nim podopieczni opieki społecznej, którzy z punktu widzenia nazistowskiej administracji społecznej zachowywali się nieodpowiednio i nie mogli pozostać w swoich rodzinach. Od czasu do czasu zdarzały się przeniesienia do »specjalistycznego oddziału dziecięcego« w Lüneburgu. Przeniesienia dokonywał lekarz ośrodka Willi Baumert, który był jednocześnie kierownikiem »specjalistycznego oddziału dziecięcego« w Lüneburgu.

Po zakończeniu wojny prowincjonalny dom młodzieżowy w Wunstorfie został zamknięty. W lipcu 1945 roku ponownie otwarto krajowy zakład leczniczy i opiekuńczy. W marcu 1952 roku zmieniono jej nazwę na Szpital Krajowy Dolnej Saksonii w Wunstorfie. W maju 1954 roku Hans Heinze, były kierownik »Oddziału Dziecięcego« w Görden i główny ekspert w »Komisji Rzeszy«, utworzył tam Oddział Psychiatrii Dziecięcej i Młodzieżowej w Wunstorfie i pozostał jego ordynatorem aż do przejścia na emeryturę.

Do lat 70. XX wieku w szpitalu psychiatrycznym dla dzieci i młodzieży w Wunstorfie przeprowadzano eksperymenty na ludziach z użyciem leków. Dzieciom przebywającym w domach dziecka przypisanych do szpitala psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży w Wunstorfie podawano bez ich wiedzy niedopuszczone leki i testowano ich działanie. W 2007 roku szpital Niedersächsisches Landeskrankenhaus Wunstorf został sprzedany klinice Klinikum Region Hannover. W 2013 roku oddział psychiatryczny został przyłączony do szpitala w Hanowerze-Langenhagen. W 2017 roku eksperymenty z lekami zostały upublicznione. Od 1961 roku brał w nich udział również syn Hansa Heinze, Hans Heinze junior, jako lekarz i następca swojego ojca.