HERMANN BEEKHUIS (1941 – 1941)

Hermann Beekhuis żył tylko kilka miesięcy. Urodził się 18 marca 1941 roku w Weener (Leer). Jego rodzicami byli Hinderikus, robotnik, i Hilke Beekhuis (z domu Behrends). W momencie jego narodzin ojciec służył jako żołnierz na wojnie. Hermann urodził się z wadami rozwojowymi. Miał między innymi rozszczep wargi i podniebienia. Z tego powodu został zgłoszony do »Komisji Rzeszy« przez lekarza w Leer. Hilke Beekhuis musiała umieścić syna na »oddziale dziecięcym« w szpitalu dziecięcym Hamburg-Rothenburgsort. Został przyjęty 25 czerwca 1941 r. jako tzw. »dziecko Komisji Rzeszy z poważnymi wadami rozwojowymi«. Jego wady rozwojowe zostały sfotografowane, a jego rozwój był rejestrowany.

Historia choroby Hermanna Beekhuisa jest lekko pożółkła. Papier jest rozdarty po lewej stronie. Jest napisany odręcznie ciemnym atramentem. Po lewej stronie widnieją różne daty, jedna pod drugą, a po prawej odpowiadające im wpisy. Wpis z 2 września podkreśla czerwonymi literami słowa „Zawiadomienie otrzymane od Komitetu Rzeszy”.

Historia medyczna Hermanna Beekhuisa.

Archiwum Państwowe w Hamburgu 352-8/7 Szpital Państwowy Langenhorn n. 86294.

W wyniku zniszczeń spowodowanych bombardowaniem Hermann Beekhuis został tymczasowo umieszczony w domu opieki 30 czerwca 1941 r. 8 sierpnia powrócił do »oddziału dziecięcego« w Rothenburgsort. Trzy dni później został przeniesiony do Wentorf z powodu braku miejsca spowodowanego pracami budowlanymi. Stamtąd 2 września po raz drugi powrócił do »oddziału dziecięcego« w Rothenburgsort. Ponieważ w międzyczasie »Komitet Rzeszy« wydał zezwolenie na leczenie, następnego dnia został zamordowany przez lekarkę Helene Sonnemann.

To czarno-białe zdjęcie. Helene Sonnemann i Harriet Stoltenberg stoją przed białymi drzwiami z wpuszczonymi w nie szybami. Helene Sonnenberg ma na sobie biały fartuch lekarski i się śmieje. Jej ciemne włosy są falowane. Pod pachą trzyma jakąś otwartą kopertę. Patrzy w prawo. Harriet Stoltenberg ma na sobie fartuch pielęgniarski z białym czepkiem. Przesuwa rękę przez ramię Helene Sonnemann i uśmiecha się w jej kierunku. Wygląda, jakby właśnie powiedziała coś zabawnego.

Helene Sonnemann (po lewej) wraz z przełożoną pielęgniarek Harriet Stoltenberg przed szpitalem dziecięcym w Hamburgu-Rothenburgsort, przed wrześniem 1943 r.

Własność prywatna Margaretha Veth.

Po śmierci Hermanna dokonano sekcji zwłok i zbadano jego mózg. Ciało zmarłego dziecka przewieziono następnie do szpitala portowego, skąd miało zostać pochowane.

Jego akt zgonu, zawierający nieprawidłową datę śmierci 4 września 1941 r., został wydany dopiero dziesięć dni później na wniosek.

W 1943 roku Helene Sonnemann przywiezła około 300 dzieci, 70 pielęgniarek i sześć lekarek z zbombardowanego Hamburga do Celle. Za swoje wysiłki otrzymała medal, pozostała w Celle i kontynuowała karierę w szpitalu ogólnym. W 1976 roku przeszła na emeryturę jako ordynator kliniki pediatrycznej i zastępca dyrektora medycznego szpitala ogólnego w Celle. Do końca swojej kariery zawodowej kierowała również szkołą pielęgniarską i szkoliła młode pielęgniarki. Zmarła w 1998 roku, nie ponosząc nigdy odpowiedzialności za swój udział w morderstwach na »oddziale dziecięcym« w Rothenburgsort.