MARIECHEN PETERSEN (1933 – 1943)

Mariechen Petersen urodziła się 2 czerwca 1933 roku jako drugie dziecko Wilhelma i Erny Petersenów. Państwo Petersen mieli w sumie ośmioro dzieci. Rodzina mieszkała przy ulicy Rotehahnstraße 4. »Mike«, jak nazywały Mariechen inne dzieci, zawsze siedziała na progu domu i obserwowała bawiące się na ulicy dzieci. Jej ojciec, Wilhelm Petersen, zginął jako żołnierz 18 lipca 1941 r. Od tego momentu Erna Petersen musiała sama utrzymywać dziewięcioosobową rodzinę.

Kiedy jesienią 1942 roku skrytykowała imprezę partyjną NSDAP i odmówiła udziału w niej, Erna Petersen została zadenuncjowana i aresztowana 2 listopada 1942 roku. Trafiła do więzienia w Hanowerze na cztery miesiące. Państwowe służby socjalne przejęły opiekę nad jej ośmiorgiem dzieci. Najmłodsze zamieszkało z babcią, a starsze wysłano do domu dziecka w Celle. Ze względu na zespół Downa Mariechen została najpierw przyjęta do szpitala dziecięcego przy Barckhausenstraße 6, a stamtąd do »oddziału dziecięcego« szpitala psychiatrycznego w Lüneburgu. Po sześciotygodniowym okresie obserwacji lekarz prowadzący, Willi Baumert, doszedł do wniosku, że Mariechen »nie ma szans na rozwój«. Następnie zachorowała. Informacje dotyczące podawania leków sugerują, że infekcje zostały wywołane, prawdopodobnie w celu przetestowania substancji czynnych.

Po zwolnieniu Erny Petersen z więzienia Mariechen odwiedziła jej matka wraz z rodzeństwem. Matka przyniosła jej ubrania i dodatkowe jedzenie. 9 sierpnia 1943 r. poprosiła nawet o pieniądze na nową sukienkę i parę butów. Warto zauważyć, że Mariechen pozostawała wolna od infekcji tylko w tygodniach, kiedy jej matka mogła ją odwiedzać. Całkowicie wyczerpana i najprawdopodobniej w wyniku przedawkowania leków, Mariechen zmarła 15 września 1943 r.

W 2019 roku przy ulicy Rotehahnstraße 4 położono kamień Stolperstein poświęcony Mariechen Petersen.