
Wejście do obozu koncentracyjnego w Poznaniu, 1939 r.
Muzeum Pamięci Fort VII.
POZY OBOZÓW KONCENTRACYJNYCH
Fort VII w Poznaniu jest częścią twierdzy zbudowanej przez pruską administrację wojskową w Poznaniu w XIX wieku. Obóz koncentracyjny został tam założony przez służbę bezpieczeństwa SS w październiku 1939 roku. Kazamata służyła jako komora gazowa, w której do grudnia 1939 r. mordowano pacjentów sanatoriów w Poznaniu i Treskau-Owińskach w tzw. próbnych zagazowaniach. Herbert Lange był dyrektorem obozu tylko przez kilka dni. Jego Sonderkommando było odpowiedzialne za mordowanie chorych, a później za użycie furgonetki z gazem. Hans Weibrecht został drugim dyrektorem obozu. Oficjalnie prowadził obóz jako »Więzienie gestapo«. Był to głównie obóz przejściowy do innych miejsc przetrzymywania. Przeprowadzano egzekucje i tortury. W poznańskim obozie koncentracyjnym zginęło prawdopodobnie od 10 000 do 15 000 osób. Tylko 479 ofiar jest znanych z imienia i nazwiska. Obecnie miejsce to jest pomnikiem i muzeum.
»Zamknięto żelazne drzwi i wypuszczono gaz z butli gazowej.
został wypuszczony. Po ośmiu minutach wezwano więźniów. Ja sam zostałem dwukrotnie wezwany do wynoszenia ciał i ładowania ich na ciężarówkę. Za pierwszym razem załadowałem około 50 trupów, w tym ośmioletnie dzieci, kobiety i starców. Za drugim razem nie mogłem dokończyć załadunku, bo zemdlałem ze wzruszenia.«
Marian Olszewski, 1973, za Muzeum Fort VII Poznań.

Wejście do dawnej komory gazowej w Forcie VII, 2023 r.
ArEGL.
Ponieważ żelazne drzwi początkowo nie miały uszczelki i musiały być uszczelniane od zewnątrz gliną za każdym razem, gdy były otwierane, zostały naprawione.
Dziś pokój jest miejscem pamięci zmarłych. Nazwiska zamordowanych są wypisane na ścianach, a ludzie składają kwiaty ku ich pamięci