ERNST RÜDIN (1874 – 1952)

Ernst Rüdin pochodził z St. Gallen w Szwajcarii. Jego siostra była jedną z pierwszych kobiet studiujących medycynę i poślubiła rasowego higienistę Alfreda Ploetza w 1890 roku. Rüdin był pod jego silnym wpływem. Rüdin studiował medycynę w Szwajcarii, Francji, Niemczech i Irlandii. Zdecydował się specjalizować w psychiatrii i studiował pod kierunkiem Eugena Bleulera w Zurychu i Emila Kraepelina w Heidelbergu. Od 1904 roku był jednym z pionierów higieny rasowej i współzałożycielem Towarzystwa Higieny Rasowej. W 1915 roku został profesorem nadzwyczajnym psychiatrii w Monachium. Został naturalizowany trzy lata wcześniej. W 1916 r. nie udało mu się udowodnić, że choroby psychiczne są chorobami dziedzicznymi. Rüdin ożenił się dopiero w wieku 40 lat. W 1920 r. Rüdin poślubił swoją pierwszą żonę Idę Senger, gdy był w wieku 40 lat. Zmarła ona w 1926 r., a w 1929 r. ożenił się z jej siostrą Theresą Senger, która odtąd wychowywała swoją siostrzenicę i pasierbicę Edith jako jej ciotka i macocha. Trzy lata później Rüdin został przewodniczącym »Międzynarodowej Federacji Organizacji Eugenicznych«, a od 1933 r. komisarzem »Deutsche Gesellschaft für Rassenkunde« przy Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Rzeszy. Podczas II wojny światowej przeprowadzał eksperymenty na ludziach. W 1945 r. odebrano mu szwajcarskie obywatelstwo i został internowany. Podczas denazyfikacji został uznany za »Współtowarzysza podróży« i zwolniony z internowania w 1946 roku.