ISIDOR SEELIG (1906 – 1940)

Isidor Seelig urodził się w Rogasen (obecnie Polska), podróżował drogą morską i handlował futrami, dopóki nie zachorował w wieku 22 lat. Po pierwszej wojnie światowej przeniósł się do Niemiec. Przez długi czas mieszkał w Soltau i okolicach, ale prawdopodobnie spędził też trochę czasu w Hanowerze i Berlinie. Kiedy zachorował w 1928 r., został przyjęty do zakładu i domu opieki w Lüneburgu. Pozostał tam do czasu przeniesienia go do centrum zbiórki w Wunstorf w dniu 21 września 1940 roku. Chociaż Isidor Seelig był przewlekle chorym pacjentem zakładu i domu opieki, co zgodnie z prawem wykluczało sterylizację wbrew jego woli, 18 kwietnia 1939 r. został przyjęty do Szpitala Miejskiego w Lüneburgu i stał się bezpłodny. Jego lekarz Gustav Marx zaaranżował zgłoszenie tego faktu. Jego sędziami byli lekarze Sander i Vosgerau oraz sędzia okręgowy Stölting. Półtora roku później Isidor Seelig został zamordowany tlenkiem węgla w Brandenburgii 27 września 1940 roku. Wpis w »Rejestrze chorych w prowincjonalnym zakładzie i domu opieki« ujawnia, że personel zakładu w Lüneburgu był świadomy, że został on przywieziony do Wunstorf »w celu dalszego przeniesienia«. Urząd stanu cywilnego »Cholm«, który został utworzony w celu rejestracji ofiar »T4« w Columbushaus w Berlinie, wystawił akt zgonu Isidora Seeliga. Zarówno data śmierci, jak i przyczyna zgonu zostały sfałszowane.