AUGUST GOLLA (1911 – 1941)

August (urodzony w 1911 r.) był trzecim, a Anna (urodzona w 1918 r.) piątym z sześciorga dzieci Sebastiana i Christine Golla w Wesermünde (dzisiejszym Bremerhaven). Czworo rodzeństwa Anny i Augusta przeżyło wojnę i zmarło w latach 70. XX wieku. Podobno bardzo rzadko wspominali Augusta i Annę. Po ich śmierci historię tę udokumentowały córki najmłodszego brata.

August Golla pracował jako tkacz sieci. W listopadzie 1936 roku miał atak drgawek i mówił dziwne rzeczy. Z powodu swojego dziwnego zachowania trafił do szpitala. Stamtąd został przeniesiony do szpitala psychiatrycznego w Lüneburgu. Spędził tam kolejne cztery lata. W tym czasie matka utrzymywała z nim intensywny kontakt i bardzo martwiła się o dobro swojego syna.

Christine Golla napisała serię listów do szpitala psychiatrycznego w Lüneburgu. Pierwszy zachowany list pochodzi z lipca 1937 r., a ostatnia pocztówka (z pozdrowieniami z okazji Zielonych Świąt) dotarła do szpitala psychiatrycznego w Lüneburgu w maju 1940 r. August Golla był jednym z pierwszych około 120 mężczyzn, którzy zostali »przeniesieni zgodnie z planem gospodarczym« bezpośrednio z Lüneburga do ośrodka eutanazji Pirna-Sonnenstein i tam zagazowani. Prawdopodobnie został zamordowany jeszcze w dniu swojego przybycia, 7 marca 1941 r.

Siostra Augusta, Anna Golla, zachorowała dwa lata później niż jej brat. Wcześniej pracowała jako pomoc domowa. W lutym 1943 roku została przyjęta do szpitala w Wesermünde. Tydzień później uciekła. Miesiąc później została skierowana do szpitala psychiatrycznego w Lüneburgu. Ponieważ Anna unikała terapii zajęciowej i sprzeciwiała się, uznano ją za niewygodną pacjentkę. W zakładzie w Lüneburgu przebywała tylko pół roku. 8 września 1943 roku wraz z około 300 innymi pacjentami została przeniesiona do ośrodka eutanazji w Pfafferode (Mühlhausen, Turyngia).

Christine napisała również serię listów do swojej córki Anny, pytając ją o samopoczucie. Ostatni list dotarł do Anny na miesiąc przed jej śmiercią. Odpowiedź na list Christine była pesymistyczna. Nie nastąpiła żadna poprawa, stan fizyczny pogorszył się: »Chora stała się bardzo osłabiona. […] W związku ze złym stanem zdrowia nie można również przeprowadzić żadnych zabiegów leczniczych«. Anna zmarła 11 października 1944 roku.