ELSA SPARTZ (Z DOMU MEHLING) (1889 – 1941)

Elsa Spartz, z domu Mehling, urodziła się 8 czerwca 1889 roku w Würzburgu. Dorastała z trzema młodszymi braćmi. Nic nie wiadomo o pierwszych 18 latach jej życia. Elsa poznała swojego przyszłego męża Heinricha Spartza między 1907 a 1911 rokiem. Pochodził on z Lahr w regionie Eifel, studiował na uniwersytetach w Berlinie, Monachium i Würzburgu, a w 1913 roku uzyskał tytuł doktora medycyny. Zaręczyli się w 1911 r., ale chcieli się pobrać dopiero po uzyskaniu licencji na wykonywanie zawodu lekarza (1912 r.) i ukończeniu studiów doktoranckich (1913 r.). Wybuch I wojny światowej pokrzyżował te plany. Po tym, jak Heinrich Spartz został zwolniony ze służby wojskowej w marcu 1919 roku, znalazł pracę jako starszy lekarz w Szpitalu Mariackim w Hamburgu. Elsa podążyła za nim do Hamburga i pobrali się. Z małżeństwa urodziło się dwoje dzieci, Karl Heinz (ur. w 1920 r.) i Felicitas (ur. w 1922 r.).

Sześć lat później Elsa zachorowała; jej mąż był teraz dyrektorem medycznym w katolickim szpitalu Mariahilf w Hamburgu-Harburgu. 12 maja 1928 r. Heinrich Spartz po raz pierwszy przyjął ją do sanatorium Rockwinkel niedaleko Bremy. Przyczyną był wewnętrzny niepokój, halucynacje i słyszenie głosów. Zdiagnozowano u niej »schizofrenię«. Skąpa dokumentacja w jej aktach medycznych pokazuje, że jej pierwszy pobyt charakteryzował się niepokojem.

19 września 1930 r. Elsa Spartz uciekła podczas spaceru i wróciła do domu Heinricha i swoich dzieci. Sprzedała swoją spinkę do włosów, aby zdobyć pieniądze na podwiezienie do domu. Jednak Heinrich Spartz kazał odwieźć ją z powrotem taksówką. Po czterech latach spędzonych w sanatorium, Elsa została przeniesiona do domu córki w 1932 roku. Na jej prośbę, po dziesięciu dniach została wypuszczona do męża i dzieci na okres próbny. Trzy dni później Heinrich Spartz przyjął Elsę do sanatorium Rockwinkel po raz drugi. Po ponownym przyjęciu do sanatorium Heinrich odwiedził żonę tylko raz.

W kolejnych latach w kartotece pacjentek Elsy nie ma prawie żadnych wpisów. W dniu 29 sierpnia 1934 r. została przeniesiona do sanatorium i domu opieki w Lüneburgu ze względu na niezmieniony stan zdrowia. Pozostała tam pacjentką przez kolejne siedem lat. Istnieje tylko kilka zapisów dotyczących jej pobytu w Lüneburgu.

W dniu 13 kwietnia 1941 r. Elsa Spartz została przeniesiona do aresztu śledczego Herborn w ramach »Aktion T4«. Jest prawdopodobne, że jej mąż znał kulisy tego »planowanego transferu ekonomicznego«. Ale nie uratował jej. Elsa Spartz została zagazowana w ośrodku zagłady Hadamar 16 czerwca 1941 roku. Heinrich Spartz również nie przeżył wojny. Zginął 25 października 1944 r. podczas ratowania ofiar bomb.