KURT EIMANN (1899 – 1980)

Kurt Eimann był synem kołodzieja. W latach 1905–1913 uczęszczał do szkół podstawowych w Görlitz i Leschwitz. Następnie pracował jako posłaniec i robotnik fabryczny. Przeżył I wojnę światową bez odniesienia ran. W 1920 r. zgłosił się do służby w Reichswehrze, z której został zwolniony w 1930 r. w stopniu sierżanta. W 1932 roku wstąpił do służby sądowej w okręgu sądowym Wyższego Sądu Krajowego we Wrocławiu. W tym samym roku został członkiem NSDAP, SA i SS. Jego kariera rozwijała się błyskawicznie. 1 stycznia 1939 roku Kurt Eimann przejął dowództwo 36. sztandaru SS w Gdańsku i pełnił tę funkcję do maja 1945 roku. Jego »Sonderkommando« otrzymywało specjalne zadania. Oprócz pilnowania obozu koncentracyjnego Stutthof, należało do nich również zabijanie chorych.

Również chorzy z innych polskich zakładów w okupowanej Polsce, Kraju Wartzkim i Gdańsku-Prusach Zachodnich byli rozstrzeliwani przez oddział Eimanna. W lesie Sprengawsken zamordowano 2000 chorych z zakładów leczniczych i opiekuńczych Konradstein, Schwetz i Riesenburg. W morderstwach tych, oprócz oddziału Eimanna, brali udział również członkowie »Volksdeutsche Selbstschutz and Einsatzkommandos«.

Od 1940 roku Kurt Eimann służył w dywizji SS Totenkopf, a tym samym w Waffen-SS, na różnych teatrach działań wojennych na froncie zachodnim. Wielokrotnie brał udział w zbrodniach popełnianych przez Waffen-SS.

Po przeniesieniu swojej jednostki, wiosną 1945 roku Eimann był świadkiem wycofywania się niemieckich oddziałów z Węgier. Został schwytany przez wojska radzieckie w pobliżu Linz. Po ucieczce trafił do amerykańskiej niewoli wojennej. Również stamtąd udało mu się uciec. Następnie dobrowolnie poddał się angielskim siłom okupacyjnym. W 1946 roku został zwolniony z niewoli. Pracował w pobliżu Bremy, a od 1947 roku w Misburgu koło Hanoweru jako pomocnik budowlany. Około 1950 roku prowadził handel detergentami.

Proces przeciwko Kurtowi Eimannowi rozpoczął się w 1967 roku przed sądem przysięgłych w Hanowerze. 20 grudnia 1968 roku Kurt Eimann został skazany na cztery lata więzienia za współudział w zabójstwie co najmniej 1200 osób, a dwa lata później został zwolniony z więzienia. Zmarł 7 sierpnia 1980 roku w Wolfsburgu.