
Minna i Hinrich Hauschildowie wraz z ośmiorgiem swoich dzieci w 1910 roku.
Prywatna własność Inge Bredehöft.
MINNA HAUSCHILD (9.11.1875 – 4.5.1945)
Minna Hauschild, z domu Tobaben, pochodziła z Regesbostel koło Buxtehude. Była najmłodszym z czternastu dzieci właściciela gospodarstwa Hansa Jochena Tobabena i jego żony Anny Metta. 14 stycznia 1898 roku Minna poślubiła starszego o cztery lata syna właściciela gospodarstwa Johanna Hinricha Hauschilda z Nindorfu koło Stade. Mieli razem dziewięcioro dzieci: Dorę (1898), Hinricha (1899), Johannesa (1901), Wilhelma (1903), Gustava (1904), Hermanna (1906), Annę (1907), Waltera (1910) i Marthę (1911).
Podczas pierwszej wojny światowej Minna musiała w większości sama zajmować się gospodarstwem pod numerem 29 w Nindorfie, ponieważ Hinrich był żołnierzem. Po jego powrocie gospodarstwo znów zaczęli prowadzić razem. Być może po wojnie dodali do tego handel mlekiem, co sprawiło, że rodzina Hauschildów mogła sobie pozwolić nawet na samochód.
Z wyjątkiem najmłodszej córki Marthy, dzieci Minny wyszły za mąż w latach 1922–1939. Trzeci najstarszy syn pozostał wraz z żoną Anną i trójką dzieci w gospodarstwie, które przejął w 1944 roku. Minna i jej mąż Hinrich byli już zbyt starzy, aby pomagać.
Ponadto około 1943 roku u Minny rozwinęła się demencja starcza. Często uciekała z domu i opowiadała historie, które były niespójne lub nieprawdziwe. Był to trudny okres dla rodziny, która często musiała jej szukać. Wśród dzieci toczyły się dyskusje, jak poradzić sobie z tą sytuacją. Ostatecznie 25 października 1944 roku Minna została umieszczona w zakładzie opiekuńczo-leczniczym w Lüneburgu.
Minna przybyła tam w czasie, gdy sytuacja zaopatrzeniowa w szpitalu psychiatrycznym w Lüneburgu uległa pogorszeniu. Codzienne życie w zakładzie charakteryzowało się poważnymi brakami, niedoborami i niewłaściwym zaopatrzeniem, co dodatkowo pogarszało przepełnienie. Doprowadziło to do wzrostu liczby zgonów spowodowanych głodem wśród chorych i przyspieszyło rozprzestrzenianie się śmiertelnych chorób zakaźnych. Ponadto istnieją dowody na to, że w miesiącach od kwietnia do lipca 1945 r. miały miejsce »dni śmierci«, w których umierała wyjątkowo duża liczba chorych. W jednym z tych »dni śmierci« zmarła również Minna Hauschild, było to 4 maja 1945 r.
Minna Hauschild jest ofiarą »decentralnej eutanazji«, która była kontynuowana po zakończeniu wojny.