GERHARD KLOOS (3.5.1906 – 22.4.1988)

Gerhard Kloos pochodził z Sächsisch-Regen. Po ukończeniu szkoły w 1924 roku studiował medycynę w Grazu, Innsbrucku i Hamburgu. W 1931 roku uzyskał tytuł doktora psychiatrii w Hamburgu. Okres stażu spędził w zakładzie psychiatrycznym Hamburg-Langenhorn. Następnie pracował w klinikach w Monachium i Fryburgu. W okresie nazistowskim został członkiem partii NSDAP. Po przebyciu gruźlicy został lekarzem w sanatorium Haina. W 1938 roku poślubił Doris Gräfin von Posadowsky-Wehner.

Od lipca 1939 r. do wiosny 1945 r. kierował zakładami w Stadtroda. Opracował »plan leczenia stopniowego«, zgodnie z którym chorzy mieli być doprowadzani do śmierci poprzez przymusową pracę, niedożywienie i odmowę terapii. Przekazywał również młodzież do obozu koncentracyjnego w Moringen. W 1942 r. utworzył »oddział dziecięcy«. Tam i na innych oddziałach zakładu w Stadtroda pod jego kierownictwem mordowano chorych. Ponadto był członkiem Wyższego Sądu ds. Zdrowia Dziedzicznego, a tym samym brał udział w przymusowych sterylizacjach.

Po zakończeniu wojny został na krótko internowany, a następnie wyjechał do Heidelbergu i Kilonii. W 1949 roku został zdenazalizowany jako »nieobciążony«. W 1952 roku otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego na Uniwersytecie w Kilonii. W 1954 roku objął stanowisko dyrektora medycznego szpitala krajowego Dolnej Saksonii w Getyndze i został biegłym w postępowaniach odszkodowawczych. Od 1958 roku wykładał na Politechnice w Brunszwiku.

Gerhard Kloos wystąpił jako świadek obrony Hansa Heinze. Hans Hefelmann stwierdził, że nie jest on zdolny do udziału w postępowaniu. Postępowanie przygotowawcze wszczęte przeciwko niemu w 1962 r. zostało umorzone w 1963 r.

Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego NRD rozpoczęło dochodzenie w 1964 r., po tym jak następca Gerharda Kloosa, Erich Drechsler, początkowo go uniewinnił. W 1966 r. dochodzenie zostało umorzone również w NRD. Zbyt wielu lekarzy, którzy brali udział w zabójstwach chorych, poniosłoby konsekwencje.

Gerhard Kloos po raz pierwszy został publicznie oskarżony o udział w zabójstwie pacjenta w 1983 roku. W odpowiedzi pozwał swojego krytyka Helmuta Beckera. Proces zakończył się w 1985 roku uniewinnieniem Beckera. Następnie rozważano wznowienie śledztwa w sprawie zabójstwa. W marcu 1988 roku prokuratura generalna w Celle przekazała odpowiedni wniosek o pomoc prawną prokuratury okręgowej w Getyndze do prokuratora generalnego NRD. Równolegle Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego podjęło działania i chciało przeanalizować wewnętrzne materiały dotyczące zabójstw pacjentów w Stadtroda. Po śmierci Gerharda Kloosa 22 kwietnia 1988 roku postępowanie zostało umorzone.