Werner Catel był pediatrą i profesorem pediatrii na uniwersytetach w Lipsku (1931-1945) i Kilonii (1954-1960). Stworzył oba lipskie »Wydziały pediatryczne« i był jednym z trzech ekspertów tak zwanego »Reichsausschuss zur Erfassung erb- und anlagebedingter schwerer Leiden« (Komitetu Rzeszy ds. Rejestracji Poważnych Chorób Dziedzicznych i Wrodzonych). W związku z tym podejmował tysiące decyzji dotyczących życia i śmierci dzieci i nastolatków. Kiedy w 1943 r. klinika pediatryczna w Lipsku została trafiona bombami, kontynuował mordowanie w Lipsk-Dösen. W sumie na lipskich »Oddziałach pediatrycznych« dokonano około 500 morderstw. Jego późniejsza druga żona, Isolde Heinzel, również była zaangażowana w te morderstwa. Nigdy nie został postawiony przed sądem za swoją rolę w programie »Eutanazji dzieci«. W 1949 roku został zdenazyfikowany w Hamburgu jako »Nieskażony«. Już w 1947 r. był naczelnym lekarzem w sanatorium pediatrycznym Mammolshöhe (Königstein im Taunus). Pod naciskiem opinii publicznej musiał przedwcześnie opuścić Szpital Uniwersytecki w Kilonii w 1960 roku. Dopiero w 2006 roku uniwersytet skrytykował jego działania.
