HANS HEINZE (1895 – 1983)

Hans Heinze z Elsterberg (Vogtland) miał 13 rodzeństwa. Heinze ukończył szkołę średnią w 1914 r. i został sanitariuszem. Od 1918 r. studiował medycynę w Lipsku. Na początku lat 30. był szefem psychiatrii dziecięcej w Szpitalu Uniwersyteckim w Berlinie. W 1938 r. objął kierownictwo Państwowego Szpitala w Görden. W połowie 1939 r. został członkiem »Komitetu Rzeszy«. Założył pierwszy »Specjalistyczny oddział dziecięcy« w swojej instytucji i stał się mordercą dzieci. »Specjalistyczny oddział dziecięcy« w Görden był »wzorem do naśladowania« dla innych instytucji. Jako ekspert »Centrum T4« decydował również o życiu i śmierci tysięcy dorosłych pacjentów. Był współautorem »Ustawy o eutanazji« i zwolennikiem »obozów ochronnych dla młodzieży«. Po zakończeniu wojny został lekarzem w obozach w Sachsenhausen i Torgau. Po zwolnieniu z więzienia wyjechał do RFN. Od 1954 r. był szefem psychiatrii dziecięcej i młodzieżowej w Dolnosaksońskim Szpitalu Państwowym w Wunstorf. Testował tam leki na dzieciach objętych opieką bez ich wiedzy. W 1962 roku wszczęto przeciwko niemu dochodzenie karne, które umorzono w 1966 roku. Jego syn, Hans Heinze Junior, również brał udział w testach leków na dzieciach w placówkach opiekuńczych aż do lat 90-tych. Hans Heinze zmarł w 1983 roku w wieku 87 lat.