Das vergilbte schwarz-weiße Porträt zeigt Johannes Müller in Uniform. Die linke Hand liegt am Gürtel und er blickt frontal in die Kamera. Er steht vor einer groben teilweise verputzten Steinmauer. Das Foto hat eine ovale Form und ist in ein Passepartout eingefasst.

Johannes Müller, około 1916 r.

Prywatna własność Helgi i Ludwiga Müllerów.

Es ist ein schwarz-weißes Foto. Es ist eine Studio-Aufnahme. Es sind die drei Brüder Müller, altersmäßig dicht beieinander, in Matrosenanzügen gekleidet. Zwei sitzen auf Stühlen, zwischen den Stühlen steht Johannes Müller als etwa 10-jähriger Junge. Im Hintergrund ist eine gemusterte Tapete erkennbar. Die Jungen schauen starr zum Fotografen.

Konrad, Johannes i Georg Müller, przed 1914 r.

Prywatna własność Helgi i Ludwiga Müllerów.

JOHANNES MÜLLER (1897 – 1941)

Johannes Müller pochodził z Geestemünde (obecnie Bremerhaven). Jego rodzicami byli Charlotte i Wilhelm Müller. Wilhelm był mistrzem rymarskim i pracował dla północnoniemieckiej firmy żeglugowej Lloyd. Wyposażał luksusowe statki w meble i prowadził warsztat tapicerski. Johannes Müller był trzecim dzieckiem swoich rodziców, którzy mieli w sumie sześcioro dzieci. W listopadzie 1916 roku Johannes Müller wyruszył walczyć w I wojnie światowej. Z wojny powrócił jako żołnierz w dniach rewolucji listopadowej w 1918 roku. Następnie został biznesmenem i pracował jako urzędnik handlowy. Johannes Müller zachorował w 1934 roku. Rozwinął urojenia i wyobrażał sobie, że zasługuje na Nagrodę Nobla. W 1935 r. po raz pierwszy został przyjęty do sanatorium i domu opieki w Getyndze. Został zgłoszony do sterylizacji, o której zadecydował w 1935 r. Dziedziczny Sąd Zdrowia w Verden. Johannes Müller złożył odwołanie od tej decyzji. Jednak Wyższy Sąd Zdrowia w Celle potwierdził wyrok i Johannes Müller został poddany operacji wbrew swojej woli. W 1936 r. jego stan się pogorszył, co przyciągnęło uwagę opinii publicznej. W rezultacie został przyjęty do sanatorium i domu opieki w Lüneburgu. Pozostał tam do czasu przeniesienia do ośrodka zagłady Pirna-Sonnenstein, gdzie został zamordowany 7 marca 1941 roku. Rodzina przeniosła i pochowała jego prochy. Jego rodzice i rodzeństwo zostali później pochowani. W 2014 r. przed domem jego rodziców przy Brommystraße w Bremerhaven ustawiono tablicę pamiątkową. W 2014 r. przed domem jego rodziców przy Brommystraße w Bremerhaven położono przeszkodę.