HANS-GEORG WITT (1937 – 1946)

Hans-Georg Witt urodził się w Velgen i w momencie przyjęcia do szpitala mieszkał z samotnym ojcem w Bohlsen (Uelzen). W sierpniu 1945 r. Hans-Georg wraz z siostrą został przyjęty do szpitala św. Wita w Uelzen z podejrzeniem duru brzusznego. Podejrzenie to nie potwierdziło się w przypadku Hansa-Georga. Jednakże, ponieważ cierpiał na upośledzenie umysłowe w wyniku zapalenia opon mózgowych, szpital przeniósł go do zakładu i domu opieki w Lüneburgu. Został tam przewieziony przez pracownika administracyjnego szpitala w Uelzen. Przyjęto go 13 sierpnia 1945 roku. Era nazistowska już dawno się skończyła, ale »oddział dziecięcy« w Lüneburgu pozostał niezmieniony.

Po przyjęciu Hans-Georg został dokładnie zbadany i szczegółowo opisany. Wpisy w jego dokumentacji medycznej zajmują kilka stron. Pozostał niezależny i nie wyróżniał się na oddziale. Rozumiał wszystko, mimo że od początku pobytu w szpitalu nie odezwał się ani słowem. We wrześniu 1945 roku jego ojciec próbował zabrać go do domu, ale ostatecznie zrezygnował z tego pomysłu i nie zabrał go ze sobą.

Od wiosny 1946 roku stan zdrowia Hansa-Georga pogorszył się. Był przykuty do łóżka i wymagał całodobowej opieki. Od maja 1946 roku podawano mu lek Luminal, który miał poważne skutki uboczne.

Hans-Georg Witt nie przeżył pobytu na »oddziale dziecięcym« w Lüneburgu. Zmarł 1 sierpnia 1946 r. na »oddziale dziecięcym«, jak po zakończeniu wojny nazwano oddział pediatryczny w Lüneburgu. Oficjalną przyczyną śmierci było niedożywienie. Zmarł z głodu.