VERONAL

Lek o nazwie handlowej Veronal (substancja czynna: kwas barbiturowy) został dopuszczony do obrotu w 1903 roku i odniósł duży sukces komercyjny. W małych dawkach uważano, że wspomaga sen, a w większych dawkach miał działanie narkotyczne. Od 1908 roku Veronal był jednak dostępny w aptekach wyłącznie na receptę. Lek szybko prowadził do uzależnienia, wpływał na procesy metaboliczne w organizmie i mógł prowadzić do zatrucia w przypadku przedawkowania.
W placówkach psychiatrycznych przeprowadzano badania kliniczne na pacjentach. Badania te wykazały, że lek ma długotrwałe działanie w organizmie, a jego stosowanie może wiązać się z szeregiem skutków ubocznych. Na »oddziale dziecięcym« w Lüneburgu Veronal był stosowany do zabijania dzieci w ramach programu »eutanazji dzieci«. Na polecenie lekarza podawano określoną dawkę tabletki nasennej; oprócz Veronalu mogła to być również Luminal, morfina-skopolamina lub hydrat chloralu. Pielęgniarka Dora Vollbrecht zeznała w dochodzeniu przeciwko niej, że dzieci umierały w ciągu jednego do dwóch dni od podania tych dawek.