Ingeborg Wernitz urodziła się 14 grudnia 1928 roku w Lüneburgu. Jej ojcem był Franz Wernitz, szklarz. Matką była Frieda Wernitz (z domu Adam). Rodzina mieszkała przy ulicy Obere Schrangenstraße i Auf der Sülze. Ingeborg nie chodziła do szkoły, ponieważ uznano ją za »niezdolną do nauki« i wykluczono ze szkoły specjalnej. Dwoje z jej rodzeństwa uczęszczało do szkoły specjalnej. Miała w sumie czworo rodzeństwa.
4 czerwca 1942 r. rodzice musieli zabrać swoją córkę Ingeborg do »oddziału dziecięcego« w Lüneburgu. Odmówili przyjęcia Ingeborg, ponieważ słyszeli, że wiele dzieci tam umiera. W rezultacie Ingeborg została przyjęta przez policję.
Rodzice nalegali, aby zabrać córkę z powrotem do domu. Max Bräuner złożył wówczas wniosek o sterylizację Ingeborg Wernitz, ponieważ pod koniec roku, w wieku 14 lat, podlegała ona przepisom »Ustawy o zapobieganiu chorobom dziedzicznym«. Sterylizacja stała się warunkiem wypisania jej z »oddziału dziecięcego« i pozwolenia na powrót do domu.
10 listopada 1942 r. Sąd ds. Zdrowia Dziedzicznego w Lüneburgu podjął w obecności rodziców Ingeborg Wernitz decyzję o jej sterylizacji. 21 stycznia 1943 r. została ona poddana przymusowej sterylizacji przez Richarda Hölschera, byłego dyrektora medycznego Szpitala Miejskiego w Lüneburgu. W tym celu został on wycofany z emerytury.
W tym samym czasie, gdy została wypisana ze szpitala miejskiego, Ingeborg została również wypisana z »oddziału dziecięcego« w Lüneburgu.
Podczas całego pobytu często odwiedzała ją rodzina. To sprawiało, że Willi Baumert praktycznie nie mógł zamordować Ingeborg.
W 1950 roku Ingeborg Wernitz powróciła do szpitala państwowego, który obecnie nosił nazwę Zakład Opieki i Dom Opieki w Lüneburgu. Po dwunastu latach została przeniesiona do Himmelsthür, a dziewięć miesięcy później powróciła do Lüneburga.
W 1989 roku przeniosła się do Neuerkeröder Anstalt w Sickte. Zmarła tam 6 stycznia 2014 roku.
