Johannes Müller pochodził z Geestemünde (obecnie Bremerhaven). Jego rodzicami byli Charlotte i Wilhelm Müller. Wilhelm był mistrzem rymarskim i pracował dla północnoniemieckiej firmy żeglugowej Lloyd. Wyposażał luksusowe statki w meble i prowadził warsztat tapicerski. Johannes Müller był trzecim dzieckiem swoich rodziców, którzy mieli w sumie sześcioro dzieci. W listopadzie 1916 roku Johannes Müller wyruszył walczyć w I wojnie światowej. Z wojny powrócił jako żołnierz w dniach rewolucji listopadowej w 1918 roku. Następnie został biznesmenem i pracował jako urzędnik handlowy. Johannes Müller zachorował w 1934 roku. Rozwinął urojenia i wyobrażał sobie, że zasługuje na Nagrodę Nobla. W 1935 r. po raz pierwszy został przyjęty do sanatorium i domu opieki w Getyndze. Został zgłoszony do sterylizacji, o której zadecydował w 1935 r. Dziedziczny Sąd Zdrowia w Verden. Johannes Müller złożył odwołanie od tej decyzji. Jednak Wyższy Sąd Zdrowia w Celle potwierdził wyrok i Johannes Müller został poddany operacji wbrew swojej woli. W 1936 r. jego stan się pogorszył, co przyciągnęło uwagę opinii publicznej. W rezultacie został przyjęty do sanatorium i domu opieki w Lüneburgu. Pozostał tam do czasu przeniesienia do ośrodka zagłady Pirna-Sonnenstein, gdzie został zamordowany 7 marca 1941 roku. Rodzina przeniosła i pochowała jego prochy. Jego rodzice i rodzeństwo zostali później pochowani. W 2014 r. przed domem jego rodziców przy Brommystraße w Bremerhaven ustawiono tablicę pamiątkową. W 2014 r. przed domem jego rodziców przy Brommystraße w Bremerhaven położono przeszkodę.
