Frieda Neumann pochodziła z Wittmund na wybrzeżu Morza Północnego. Była najmłodszym z sześciorga rodzeństwa. Dwóch jej braci zginęło na froncie w 1941 roku. W sierpniu 1942 roku Frieda została zbadana przez pracownika służby zdrowia, który następnie złożył telefonicznie wniosek o przyjęcie jej do »oddziału dziecięcego« w Lüneburgu. Raport lekarza został złożony później. Frieda miała być przyjęta tylko w towarzystwie pielęgniarki, ale towarzyszył jej ojciec. Chciał wiedzieć, dokąd zabierana jest jego córka.
Ojciec napisał następnie wiele listów z pytaniami o stan zdrowia córki. Ponieważ nie otrzymał satysfakcjonujących odpowiedzi, pod koniec września 1942 r. wysłał do Lüneburga starszą siostrę Friedy, Hildę. Była ona zszokowana stanem Friedy. Frieda była wychudzona, miała otarcia i wysypkę. Hilda złożyła skargę na personel pielęgniarski. 15 października 1942 roku ojciec sam przyjechał do Lüneburga. On również był przerażony i ogłosił, że przeniesie córkę w inne miejsce.
Willi Baumert odpowiedział na zarzuty rodziny: »Można się zastanawiać, czy biorąc pod uwagę bezwartościowość tego materiału ludzkiego w obecnej wojnie, można było wziąć na siebie większą odpowiedzialność«.
18 listopada 1942 roku rodzice Friedy złożyli wniosek o jej przeniesienie do Bethel koło Bielefeld. Jednak Frieda nigdy nie opuściła Lüneburga żywa. Zaledwie tydzień po tym, jak gubernator prowincji Hanower zatwierdził przeniesienie do Bethel, jej ojciec otrzymał telegram: »Córka Frieda chora, ma wysoką gorączkę«. Cztery dni później zmarła. Jako oficjalną przyczynę śmierci podano »zapalenie płuc«.
