Olga Schulze urodziła się 18 kwietnia 1908 roku w miejscowości Sülze w powiecie Celle. Jej ojciec był stolarzem, a matka, z domu von Wieding, pochodziła z okolic Soltau. Aby zapewnić sobie utrzymanie, prowadzili małe, dzierżawione gospodarstwo rolne. Olga była przedostatnim z dziesięciorga rodzeństwa, urodzonego w latach 1891–1911. Dwoje rodzeństwa zmarło w dzieciństwie. Niewiele wiadomo o życiu Olgi. Ze względu na swoją niepełnosprawność mieszkała w domu w czymś w rodzaju klatki i dopiero w wieku ośmiu lat nauczyła się mówić. W wieku 28 lat rodzice zdecydowali, że Olga nie może być dłużej utrzymywana w rodzinie z powodu jej ciągłego niepokoju. W 1936 roku została przyjęta do szpitala psychiatrycznego w Lüneburgu. 9 kwietnia 1941 roku została przeniesiona do szpitala przejściowego w Herborn, a stamtąd 28 maja 1941 roku do ośrodka eutanazji w Hadamar, gdzie została zamordowana.
Nie wiedząc o śmierci córki, rodzice świętowali siedem dni później, 5 czerwca 1941 r., swoje złote gody. Kolejny tydzień później otrzymali wiadomość, że ich córka zmarła 12 czerwca 1941 r. w Hadamar. Rodzina Schulzów nie przeniosła urny Olgi, a jej śmierć została zatajona. W księdze kościelnej ktoś wpisał później, że zmarła w ośrodku eutanazji.
